Mevlana

Mevlânâ’nın asıl adı Muhammed b. Muhammed b. Hüseyin’dir. Celaleddin onun lakabıdır. Mevlânâ lakabı da onu yüceltmek amacıyla verilmiştir. Bu ifade, “Efendimiz” manasına gelmektedir. Bunun yanı sıra Mevlânâ, doğduğu şehre nispetle Belhî, hayatını geçirdiği Anadolu’ya nispetle Rûmî lakaplarıyla da anılmıştır. Mevlânâ Celaleddin-i Rumi 1207 yılında Horasan bölgesindeki Belh şehrinde dünyaya gelmiştir. 1273 senesinde de Konya’da vefat etmiştir. Görüş ve düşünceleriyle insanlar üzerinde yüzyıllardır derin izler bırakmış olan büyük bir âlim, şair, düşünür ve mutasavvıftır. Hem Türk-İslam âleminde hem de tüm dünyada eserleri asırlardır beğeniyle okunmuştur ve hâlâ da okunmaya devam etmektedir. Onun geniş halk kitlelerini etkileyen fikirleri, görüşleri ve tasavvuf anlayışı, ölümünden sonra oğlu Sultan Veled tarafından sistemleştirilmiş ve Mevlevilik düşüncesinin temellerini oluşturmuştur.

İlk eğitimini babası Bahaeddin Veled’den alan Mevlânâ, çeşitli âlimlerden ilim öğrenip kendini yetiştirdi. Arap dili ve edebiyatı, tefsir, hadis, fıkıh başta olmak üzere birçok ilim dalında derin bilgi sahibi oldu. O, dinî ilimlerin yanı sıra diğer ilim dallarına da ilgi duydu. İlmî ve fikrî kişiliğiyle tanındı. Küçük yaşlarda geldiği ve hayatının büyük bölümünü geçirdiği Konya’da etrafında binlerce insan toplandı. Vaazları ve sohbetleriyle insanların hayranlığını ve saygısını kazandı. Mesnevi, Divan-ı Kebir, Fihi Mafih, Mecalis-i Seb’a, Mektubat onun başlıca eserleri arasında yer almaktadır

Mevlânâ’da insan sevgisinin önemli bir yeri vardır. O; din, dil, ırk ayrımı yapmaksızın herkese Allah’ın (c.c.) yarattığı üstün varlık olarak bakar ve insanlara iyilikle, sevgiyle yaklaşır. İnsanların hatalarını affetmek, onlara hoşgörüyle yaklaşmak gerektiğini belirtir. Hataları dolayısıyla insanların incitilmemesini ister

Mevlana

00:00